Modyfikator BSC -  praktyczna realizacja bazy na podstawie geometrii z modelu 3D 

Modyfikator BSC (skrót od BASIC) jest opisany na podstawie informacji zawartych w normie ASME Y14.5-2018.

Użycie modyfikatora BSC (modyfikator powinien dodatkowo zawierać się w nawiasach kwadratowych) informuje konstruktora sprawdzianu bądź podstawki pomiarowej o sposobie wykonania elementów realizujących bazę w praktyce (Datum Feature Simulator) tj. w tym przypadku realizacja jest 1:1 w stosunku do modelu 3D.
Stąd podstawowy wniosek w przypadku ww. modyfikatora jest taki, iż stosujemy go gdy nasz element bazowy jest kształtem nieregularnym o skomplikowanej geometrii określonej tylko na modelu 3D.
Idąc dalej w naszych rozważaniach, sposób realizacji bazy w praktyce w przypadku sprawdzianu pomiarowego powinien być odpowiednio zinterpretowany i przeniesiony "na liczby" w przypadku pomiaru na maszynie CMM.

Pełne portfolio wariantów realizacji bazy w praktyce, w zależności od kolejności i rodzaju modyfikatorów przedstawiono poniżej.
W poniższym przypadku opieramy naszą analizę na różnych wariantach bazy C.

Zapis rysunkowy wraz z wszystkimi możliwymi rozwiązaniami:

Wariant 1 - baza C bez użycia modyfikatora maksimum materiału (detal obrócony w lewo o 90°) 

BAZA A - detal jest położony na powierzchni płaskiej sprawdzianu
BAZA B - w otworze rozparty jest maksymalnej średnicy walec prostopadły do bazy A.
Uzyskujemy maksymalny możliwy kontakt przedmiotem.
BAZA C - płaszczyzna prostopadła do bazy A poruszająca się w kierunku do bazy B.
Ruch ten jest w zakresie określonym tolerancją kształtu.
Uzyskujemy maksymalny możliwy kontakt przedmiotem

Wariant 2 - baza C z użyciem modyfikatora maksimum materiału (detal obrócony w lewo o 90°) 

BAZA A - detal jest położony na powierzchni płaskiej sprawdzianu
BAZA B - w otworze rozparty jest maksymalnej średnicy walec prostopadły do bazy A.
Uzyskujemy maksymalny możliwy kontakt przedmiotem.
BAZA C - płaszczyzna prostopadła do bazy A ustawiona w odległości wynikającej z tolerancji kształtu wyznaczonej powierzchni.
Uzyskujemy bonus “z bazy”, który w tym przypadku realizowany jest przez luz pomiędzy bazą C a detalem.

Wariant 3 - baza C z użyciem modyfikatora BSC  (detal obrócony w lewo o 90°)

BAZA A - detal jest położony na powierzchni płaskiej sprawdzianu
BAZA B - w otworze rozparty jest maksymalnej średnicy walec prostopadły do bazy A.
Uzyskujemy maksymalny możliwy kontakt przedmiotem.
BAZA C - płaszczyzna prostopadła do bazy A ustawiona w odległości wynikającej z nominału.
W przypadku skomplikowanych kształtów jest to geometria wykonana jako nominał z modelu 3D.

© 2022 MS Technical Support Michał Sieradzki